ROK
masterplan kampusu Lindley’a – luty 2018
projekt koncepcyjny centrum zabiegowo-diagnostycznego – styczeń 2020
DANE
Budynek centrum zabiegowo-diagnostycznego:
powierzchnia użytkowa: 30 000 m²
OPIS
Zespół budynków Szpitala Dzieciątka Jezus wraz z bazą dydatkyczną, stanowi historyczną wartość i dzięki wysokiej specjalizacji oraz centralnemu usytuowaniu odpowiada na potrzeby mieszkańców Warszawy. Utrzymanie i dalszy rozwój szpitala w jego obecnej lokalizacji przyczyni się do poprawy dostępności kluczowych usług medycznych oraz edukacyjnych w ścisłym śródmieściu stolicy. Uznaje się za uzasadnione podjęcie wszelkich działań mających na celu poprawę jakości budynków w których funkcjonuje szpital oraz towarzyszącej im przestrzeni. Warunkiem stworzenia nowoczesnego szpitala jest realizacja krytego połączenia pomiędzy pawilonami (podziemny łącznik), modernizacja infrastruktury technicznej całego założenia oraz stworzenie nowoczesnego centrum zabiegowo-diagnostycznego.
Zaproponowana inwestycja rozwiązuje najbardziej palące problemy z którymi dziś borykają się jednostki szpitala, a jest to brak przestrzeni diagnostycznych i zabiegowych spełniających wymagania dla współczesnego sprzętu (szerokie trakty, wysoka nośność konstrukcji, wydajna wentylacja). Budowa centralnego pawilonu zawierającego bloki operacyjne, diagnostyczne, intensywną terapię etc. pozwoli zakumulować najbardziej wymagające funkcje i odciążyć pozostałe budynki. Scenariusz projektowania, budowy i dalszego wykorzystania nowego, centralnego pawilonu nr 7, wraz z pomocniczymi zabudowaniami 16-18 powinien zakładać stopniową migrację funkcji zaburzających historyczny układ szpitala do nowego budynku i uwolnienie przestrzeni pomiędzy pawilonami po północnej stronie. Możliwość prowadzenia komunikacji podziemnej oraz budowy np. parkingu podziemnego pod projektowanym pawilonem pozwoli przywrócić zieleń i rekreacyjną funkcję znacznej części terenu na powierzchni.
Pomimo wieku, historyczne pawilony szpitalne spełniają wiele postulatów formułowanych współcześnie pod adresem nowo projektowanych obiektów ochrony zdrowia. Kameralny, niski charakter zabudowy, widok na zieleń, możliwość korzystania z bezpiecznego terenu do rekreacji, czytelność układu pozwalająca na szybkie zorientowanie się w przestrzeni – to dekalog współczesnego projektowania tzw. healing environment. Gdyby projektować szpital od początku dziś, uzyskanie takiej jakości przestrzeni byłoby trudne, lub niemożliwe ze względów ekonomicznych.
ZESPÓŁ
dr inż. arch. Michał Grzymała-Kazłowski
mgr inż. arch. Aleksandra Ruszkowska
mgr inż. arch. Maciej Wyszogrodzki
mgr inż. arch. Michał Bieniasz
mgr inż. arch. Maria Kalińska
tech. arch. Izabela Kalita-Brodziak
